Pero kung tutuusin, wala ni sa hinagap na pinangarap kong maging isang manunulat. May mga pagkakataon lang naman sigurong bumabasa ako ng script ng mga kasamahan ko at nakikinig sa mga balita.
May ilang kaibigan ako ang nagsabing maswerte raw ako't may maganda na akong posisyon sa ngayon. Pero gusto kong sabihin, hindi lang ito basta swerte. Dahil dugo't pawis ang binuhos ko para kunin ang mga tinatamasa ko ngayon. Salamat sa lahat ng mga taong nakasalubong at sinamahan ako sa pag-abot ng lahat ng ito. Dahil sila ang nagpamulat sa akin na hindi kailangang maging magaling magsalita para masabing isang magaling na manunulat din.
Aaminin ko, hindi ako magaling mag-organisa ng mga salitang lumalabas sa aking bibig. Minsa'y utal-utal pa ako at may pagkakataong ayaw ko lang magsalita. Pero ito ang mga bagay na naging iba sa akin sa lahat ng mga gustong maging manunulat... Hindi lang ako sa salita, kundi dinadaan ko sa gawa!
Ngayon, masaya ako dahil kahit paano'y sa mga letrang pinipindot ko sa keyboard ay lumalabas ang aking mga ideya, at gustong ipahayag na hindi kayang sabihin ng salita. Higit na mas makapangyarihan ang mga letrang binubuo kaysa sa mga salitang lumalabas sa bibig. Dahil ang salita, minsa'y nakakalimutan na, pero ang mga naisulat na ay mananatiling nakatago sa mga archive.
Hamon ko sa mga gustong maging manunulat... Huwag lang basta sabihin na "Gusto kong maging writer" kundi "Tutuparin ko ang pangarap ko" Nawa'y ang isinulat kong buhay ko ay maging buhay rin ng iba.
